Studzienki powinny być montowane co 50-70 cm lub w każdym przypadku zmiany kierunku przepływu ścieków, rozgałęzienia kanałów lub zmiany nachylenia gruntu.
Studzienki mogą być wykonane z betonu, żelbetu, kamionki lub tworzyw sztucznych. Bez względu na rodzaj studni powinna być ona wykonana zgodnie z obowiązującymi normami, co gwarantuje jej żywotność na minimum 100 lat.
Studzienki kanalizacyjne z betonu
To najbardziej znany i najbardziej popularny rodzaj studni. Stosowane są od dziesięcioleci. Beton jest materiałem porowatym, dlatego mogą wnikać do niego cząsteczki olejów i kwasów, co przyśpiesza korozję studni. Beton ma w swoim składzie wodorotlenek wapnia co sprawia, że ma odczyn alkaliczny i w środowisku kwaśnym (ścieki) szybko kruszeje. Niemieckie badania przeprowadzone przez Instytut Infrastruktury Podziemnej stwierdziły, ok. 50% studzienek betonowych jest nieszczelnych.
Zastosowanie nowoczesnych technologii pozwoliło na produkcję prefabrykatów betonowych odpornych na działanie substancji chemicznych i bardzo wytrzymałych. Mogą być stosowane w ciągach ruchu pieszego i kołowego, nawet o bardzo dużym obciążeniu. Wnętrze studni wyposażone jest w metalowe schodki umożliwiające sprawdzanie przepływu ścieków, usuwanie zanieczyszczeń oraz ewentualnych uszkodzeń.
Współczesne studnie betonowe są bardzo szczelne co zabezpiecza je przed przenikaniem wód gruntowych i przenikaniem ścieków do środowiska.
Kręgi betonowe można stosować do budowania studni w każdym systemie kanalizacji (opadowej, sanitarnej, przemysłowej). Do ich montażu niezbędny jest ciężki sprzęt. Zamykane są metalowymi przykrywami, toteż często nazywane są studniami włazowymi. Największą wadą studzienek betonowych jest ich duży ciężar. Załadunek i rozładunek poszczególnych kręgów wymaga użycia ciężkiego sprzętu, który także będzie niezbędny podczas układania poszczególnych kręgów. Niestety wiąże się to z dodatkowymi kosztami, w cale niemałymi.
Sprawdź dostępne betony kanalizacyjne: https://wodbet.pl/kategoria-produktu/studnie-kanalizacyjne/
Studzienki kanalizacyjne z tworzyw sztucznych
Alternatywą dla tradycyjnych studni betonowych są nowoczesne studnie z tworzyw sztucznych. Do ich wykonania najczęściej używany jest polipropylen (PP), polichlorek winylu (PVC), polietylen (PEHD). To tworzywa odporne na działanie różnego rodzaju substancji chemicznych, naprężenia gruntu, działanie wód gruntowych. Idealnie gładkie ściany studzienek gwarantują doskonałą szczelność. Studnie odporne są na pH od 2 do 12 oraz bardzo zróżnicowane temperatury przepływających ścieków.
Ogromną zaletą studzienek z tworzyw sztucznych jest ich niewielki ciężar, dzięki temu ich montaż nie wymaga użycia ciężkiego sprzętu, a montaż jest niezwykle prosty. W przypadku studzienek budowanych przy domkach jednorodzinnych można zamontować je samodzielnie.
Tworzywa sztuczne nadają się doskonale do produkcji wszelkiego rodzaju studzienek i różnych systemów rur. Powszechnie stosowane są do wykonywania systemów kanalizacyjnych, zbiorczych instalacji deszczowych oraz innych instalacji wodnych.
Wszystkie te wyroby muszą spełniać warunki określone przez normę PN-EN 13598, która szczegółowo określa parametry dotyczące materiału, przekroju studni, wytrzymałości.
Najważniejszym problemem w przypadku studzienek z tworzyw sztucznych jest ich wyporność. W przypadku wysokiego poziomu wód gruntowych studnie z tworzyw sztucznych mogą stracić swoją stabilność. Jeszcze kilkanaście lat temu stanowiło to problem podczas dużych powodzi. Obecnie problem ten został rozwiązany dzięki zastosowaniu różnych rozwiązań. Po pierwsze struktura powierzchni studni oparta o odpowiednio rozłożone użebrowania i karbowania zwiększa jej stabilność , po drugie studnia musi być dociążona odpowiednim zagęszczeniem gruntu, wypełnienie otoczenia studzienki materiałem zagęszczającym lub betonem.
Rodzaje studni z tworzyw sztucznych
Standardowe studnie kanalizacyjne z PP lub PVC składają się z kinetu, karbowanej rury wznoszącej, pierścienia uszczelniającego, rury teleskopowej oraz włazu. Taka budowa studni pozwala na idealne dopasowanie jej wysokości i zamontowanie równo z podłożem. Studnia przykryta jest tradycyjnym metalowym włazem.
Poza studniami kanalizacyjnymi z polietylenu produkuje się także studzienki wodomierzowe. Służą one do przyłączenia instalacji wodnej w sytuacji, kiedy nie ma możliwości zamontowania wodomierza w domu. Właściwości polietylenu skutecznie chronią wodomierz przed zamarznięciem. Produkowane są w dwóch wersjach - z dnem i bez dna. Te z dnem są najbardziej popularne, chronią instalację przed zalaniem w razie podniesienia się poziomu wód gruntowych. Studzienki bez dna montowane są na terenach o wysokim poziomie wód gruntowych i na terenach podmokłych. Dzięki wykorzystaniu ciepła geotermalnego wodomierz i rury doprowadzające wodę odporne są na ujemne temperatury.
PP i PVC wykorzystuje się także do produkcji studzienek inspeksyjnych bezwłazowych, które służą do kontroli sieci kanalizacyjnej i jej konserwacji z poziomu terenu, bez konieczności wchodzenia do wnętrza.
Rozwiązania zastosowane w studzienkach kanalizacyjnych muszą spełniać warunki określone w polskich normach. Normy te dotyczą zarówno użytych materiałów jak i przede wszystkim szczelności. Dokładne parametry, które muszą spełniać studzienki tworzywowe określa norma PN-PE 13598-2. Zgodnie z zapisami PN-EN 13598-2 producenci studzienek mają obowiązek dołączenia do produkowanych przez siebie studzienek i rur instrukcję ich montażu w kanalizacji. Jest to związane z koniecznością niwelowania siły wyporu co nie występuje w przypadku betonu. Większość producentów problem rozwiązuje poprzez użebrowania i karbowania na powierzchni studzienki kanalizacyjnej. Innym rozwiązaniem może być posadowienie studzienki na zagęszczonym podłożu, dzięki temu wody gruntowe nie spowodują wyporu studni.
Przewaga studzienek tworzywowych nad betonowymi jest tak oczywista, że te ostatnie montowane są coraz rzadziej.